Plastik Ambalaj Çeşitleri 2

Ambalaj çeşitleri: PP (Poli Propilen) Ambalajlar

Kimyasal maddelere, ısıya ve aşırı yorulmaya karşı dayanıklı bir maddedir. Orta sertliğe ve parlaklığa sahip plastiklerdir. Margarin tüpleri, ketçap şişeleri, başlıklar, çubuk, cips ve bisküvi için poşetler, ilaç şişeleri, mikrodalga yiyecek tepsileri, sandalyeler, yoğurt kapları, halı yapma, bavullar, halat ve bazı kaplar ile kapaklar polipropilen plastiklerden yapılmaktadır. Ambalaj yapımında kullanılmakta olan plastiklerin en düşük yoğunluklu olanıdır.

Rijit ve köpük olabilir. Çok amaçlı ve yönlü kullanılan bir plastiktir. Oldukça, kırılgan, sert ve parlak bir plastiktir. Oldukça düşük erime noktasına sahip çok pahalı olmayan bir reçinedir. Koruyucu ambalaj, yumurta kartonları, fast-food ambalaj kapları, soğutucular, tepsiler, yoğurt kapları, kahve kapları, video ve ses kaset kapları, su bardağı çatal ve bıçak takımı, kapaklar, küçük botlar ve köpek kapları polistiren plastiklerden yapılmaktadır.

Ambalaj çeşitleri: PS (Poli Stiren) Ambalajlar

Rijit ve köpük olabilir ve çok yönlü ve amaçlı kullanılan bir plastiktir. Nispeten sert, kırılgan ve parlak bir plastiktir. Oldukça düşük erime noktasına sahip çok pahalı olmayan bir reçinedir. Asetonlu ortamda hızla kabarabilirler. Koruyucu paketleme, soğutucular, yumurta kartonları, tepsiler, fast-food paketleme kapları, yoğurt kapları, kahve kapları, çatal ve bıçak takımı video ve ses kaset kapları, su bardağı, köpek kapları, kapaklar, küçük botlar ve polistiren plastiklerden yapılmaktadır.

Ambalaj çeşitleri: PE (Poli Etilen) Ambalajlar

Evlerimizde en sık kullandığımız plastik türüdür. Çamaşır suyu, deterjan ve şampuan şişeleri, çöp torbaları motor yağı şişeleri, gibi birçok kullanım alanı mevcuttur. Geri dönüştürülmüş olan PE'den deterjan şişeleri, çöp kutuları ve benzeri ürünler yapılır.

Ambalaj çeşitleri: HDPE(Yüksek Yoğunluklu PoliEtilen)

Nispeten sağlam ve ekonomik bir malzemedir. Doğal olarak süt rengi görünümündedir. Bu sebeple berraklığın önemli olduğu ürünlerde kullanılmaz. En çok kullanılan plastiklerden biridir. Düşük maliyetli, kolay şekil alabilmesi ve kırılmaya dayanıklı olması nedeni ile geniş bir kullanım alanına sahiptir. Plastik tüpler, kâseler, atık torbaları, kovalar, kablo yalıtımları, ince taşıyıcı torbalar ile süt, su, meyve suları, motor yağları, sıvı deterjanlar, çamaşır suları, şampuanlar, parfüm ve losyon kapları HDPE den yapılmaktadır.

Ambalaj çeşitleri: LPDE(Düşük Yoğunluklu Poli Etilen)

Yarı saydam ya da renkli, orta sertlikte ve dayanıklı bir plastiktir. Yumuşak, esnek, kolay kesilebilir ve buruşmaz özelliğe sahiptir. LDPE plastikleri, pürüzsüz, esnek ve oldukça saydam olduğu için en çok film hammaddesi olarak kullanılır. LDPE plastikler, pigment ilave edilmediklerinde süt beyazı rengindedir. Ayrıca çuval, film torbası, büzgü ve germe şalı, ekmek ve sandviç torbası, çöp torbası, çeşitli yiyecek torbaları, derin dondurucu torbası, gıda kutusu, ucuz mutfak malzemesi, margarin tüpleri bakkal torbaları, çeşitli kavanozların esnek kapaklarının yapımında kullanılır.

Ambalaj çeşitleri: PC (Poli karbonat) AmbalajlarKalıplanması, işlenmesi, ısıl olarak şekillendirilmesi kolaydır, bu tür plastikler modern imalat sektöründe çok geniş kullanım alanı olan plastiklerdir. Polikarbonat çok dayanıklı bir malzemedir ve kurşungeçirmez cam yapımında kullanılır. Ayrıca bu polimer nispeten şeffaf ve ışığı geçiren bir yapıdadır. Birçok cam türünden daha iyi ışık geçirgenlik özelliğine sahiptir. Evlerimizde kullandığımız damacana dediğimiz şişeler ve biberonlar da yine polikarbonat malzemesinden üretilirler. Bu malzemenin en iyi özelliği, darbelere karşı dayanıklı olmasıdır.

Ambalaj Çeşitleri: Plastik Ambalajlar 1

Plastik ambalaj hammaddeleri genel olarak petrol rafinelerinden çıkan çeşitli ürünlerin petrokimya tesislerinde işlenmesi sonucu elde edilir. Dünyada üretilen toplam petrolün yalnızca % 4'ü plastik üretimi için kullanılmaktadır. Plastikler hem daha az malzeme ile daha fazla ambalaj üretilebileceği için, hem de şekil verme kolaylığı sebebiyle sektörde daha da tercih edilebilir bir hale gelmiştir.

Ambalaj çeşitleri: Pet (Polietilen teraftalat) Ambalajlar

Polyester ailesine ait termoplastik bir malzeme olmakla birlikte, bir plastik reçine ve en yaygın kullanılan polyester türüdür. Modifiye edilmiş etilen glikol ve saf tereftalik asit birleşiminden meydana gelen bir polimerdir. Isıl işlenmesine bağlı olarak, amorf (şeffaf) ve yarı-kristal (opak ve beyaz) malzeme olarak mevcuttur. Pet ambalajın en önemli kullanım avantajı, Bisfenol-A (BPA) içermeyen bir plastik olması ve tamamen geri dönüşebilir olmasıdır. PET kalınlığına bağlı olarak yarı-rijit (yarı-katı) ve rijit (katı) olabilir. PET çok hafif, kırılmaz, sağlıklı ve ekonomiktir. İyi bir gaz ve nem bariyeri olarak kullanılmaktadır. Serttir ve darbelere karşı dayanıklıdır. Doğal olarak şeffaf ve renksiztir. İnce film olarak üretildiğinde, PET çoğunlukla alüminyum ile kaplanarak yansıtıcı ve opak bir hale gelir. PET şişeler, çok iyi bir bariyer malzemesi olup, özellikle meşrubatlar için çok yaygın kullanım alanı vardır. Çeşitli boyutlarda gazlı içecekler, içme suyu, meyve suyu ve bitkisel yağ şişeleri, mikro dalga gıda tepsisi örtüsü, fıstık yağı kavanozu, salata kapları PET plastiğinden yapılmaktadır. Son yıllarda levha uygulamaları da artmaktadır. Fiber veya cam parçacık dolgulu olduğunda, kayda değer bir şekilde sert ve daha uzun ömürlü bir hal alır. PET, 1941 yılında Calico Printer's Ortaklığı tarafından Manchester'da patentleşmiştir. PET şişe ise 1973 yılında patentleşmiştir.

Ambalaj çeşitleri: PVC (PoliVinil Klorür) Ambalajlar

Sert ve esnek olmak üzere iki tür PVC malzemesi vardır. Bitkisel yağlar ve şampuan şişeleri, şeffaf sıvı deterjan kapları, çamaşır suyu ve sıvı motor yağı şişeleri, yapay deriler, pencere temizleme ürünleri, ketçap şişeleri, taze et kapları, yumuşak oyuncaklar, çatı malzemeleri, elektriksel yalıtımlar, borular ve pencere çerçevesi malzemeleri PVC'den yapılmaktadır. Polivinil klorid ilk olarak 19. yüzyılda iki farklı şekilde, 1835’te Henri Victor Regnault ve 1872'de Eugen Baumann tarafından kaza ve şans eseri keşfedilmiştir. 20. yüzyılın başlarında, Rus kimyacı Ivan Ostromislensky ve Fritz Klatte Alman kimya firması Griesheim-Elektron ile PVC'yi ticari ürünlerde denemiş, fakat katı halde işlem görme zorluklarından dolayı ve polimerin gevrekliği çabaları sonlandırmıştır. 1926'da, B.F. Goodrich firmasından Waldo Semon PVC'yi farklı katkı maddeleri ile karıştırarak, plastikleştirme metodunu geliştirmiştir. Bu çalışma, daha esnek ve daha kolay işlenebilir malzemeyi ortaya çıkarmış ve ticari alandaki yaygın kullanım bundan yakın bir zaman sonra başarılmıştır.