Ambalaj Çeşitleri: Plastik Ambalajlar 1

Plastik ambalaj hammaddeleri genel olarak petrol rafinelerinden çıkan çeşitli ürünlerin petrokimya tesislerinde işlenmesi sonucu elde edilir. Dünyada üretilen toplam petrolün yalnızca % 4'ü plastik üretimi için kullanılmaktadır. Plastikler hem daha az malzeme ile daha fazla ambalaj üretilebileceği için, hem de şekil verme kolaylığı sebebiyle sektörde daha da tercih edilebilir bir hale gelmiştir.

Ambalaj çeşitleri: Pet (Polietilen teraftalat) Ambalajlar

Polyester ailesine ait termoplastik bir malzeme olmakla birlikte, bir plastik reçine ve en yaygın kullanılan polyester türüdür. Modifiye edilmiş etilen glikol ve saf tereftalik asit birleşiminden meydana gelen bir polimerdir. Isıl işlenmesine bağlı olarak, amorf (şeffaf) ve yarı-kristal (opak ve beyaz) malzeme olarak mevcuttur. Pet ambalajın en önemli kullanım avantajı, Bisfenol-A (BPA) içermeyen bir plastik olması ve tamamen geri dönüşebilir olmasıdır. PET kalınlığına bağlı olarak yarı-rijit (yarı-katı) ve rijit (katı) olabilir. PET çok hafif, kırılmaz, sağlıklı ve ekonomiktir. İyi bir gaz ve nem bariyeri olarak kullanılmaktadır. Serttir ve darbelere karşı dayanıklıdır. Doğal olarak şeffaf ve renksiztir. İnce film olarak üretildiğinde, PET çoğunlukla alüminyum ile kaplanarak yansıtıcı ve opak bir hale gelir. PET şişeler, çok iyi bir bariyer malzemesi olup, özellikle meşrubatlar için çok yaygın kullanım alanı vardır. Çeşitli boyutlarda gazlı içecekler, içme suyu, meyve suyu ve bitkisel yağ şişeleri, mikro dalga gıda tepsisi örtüsü, fıstık yağı kavanozu, salata kapları PET plastiğinden yapılmaktadır. Son yıllarda levha uygulamaları da artmaktadır. Fiber veya cam parçacık dolgulu olduğunda, kayda değer bir şekilde sert ve daha uzun ömürlü bir hal alır. PET, 1941 yılında Calico Printer's Ortaklığı tarafından Manchester'da patentleşmiştir. PET şişe ise 1973 yılında patentleşmiştir.

Ambalaj çeşitleri: PVC (PoliVinil Klorür) Ambalajlar

Sert ve esnek olmak üzere iki tür PVC malzemesi vardır. Bitkisel yağlar ve şampuan şişeleri, şeffaf sıvı deterjan kapları, çamaşır suyu ve sıvı motor yağı şişeleri, yapay deriler, pencere temizleme ürünleri, ketçap şişeleri, taze et kapları, yumuşak oyuncaklar, çatı malzemeleri, elektriksel yalıtımlar, borular ve pencere çerçevesi malzemeleri PVC'den yapılmaktadır. Polivinil klorid ilk olarak 19. yüzyılda iki farklı şekilde, 1835’te Henri Victor Regnault ve 1872'de Eugen Baumann tarafından kaza ve şans eseri keşfedilmiştir. 20. yüzyılın başlarında, Rus kimyacı Ivan Ostromislensky ve Fritz Klatte Alman kimya firması Griesheim-Elektron ile PVC'yi ticari ürünlerde denemiş, fakat katı halde işlem görme zorluklarından dolayı ve polimerin gevrekliği çabaları sonlandırmıştır. 1926'da, B.F. Goodrich firmasından Waldo Semon PVC'yi farklı katkı maddeleri ile karıştırarak, plastikleştirme metodunu geliştirmiştir. Bu çalışma, daha esnek ve daha kolay işlenebilir malzemeyi ortaya çıkarmış ve ticari alandaki yaygın kullanım bundan yakın bir zaman sonra başarılmıştır.