Plastik ambalaj
hammaddeleri genel olarak petrol rafinelerinden çıkan çeşitli
ürünlerin petrokimya tesislerinde işlenmesi sonucu elde edilir.
Dünyada üretilen toplam petrolün yalnızca % 4'ü plastik üretimi
için kullanılmaktadır. Plastikler hem daha az malzeme ile daha
fazla ambalaj üretilebileceği için, hem de şekil verme kolaylığı
sebebiyle sektörde daha da tercih edilebilir bir hale gelmiştir.
Ambalaj
çeşitleri: Pet (Polietilen teraftalat) Ambalajlar
Polyester ailesine ait
termoplastik bir malzeme olmakla birlikte,
bir plastik reçine ve en yaygın kullanılan polyester
türüdür.
Modifiye
edilmiş etilen glikol ve saf tereftalik asit birleşiminden meydana
gelen bir
polimerdir.
Isıl işlenmesine bağlı olarak, amorf (şeffaf) ve yarı-kristal
(opak ve beyaz) malzeme olarak mevcuttur. Pet ambalajın en önemli
kullanım avantajı, Bisfenol-A
(BPA) içermeyen bir plastik olması ve tamamen geri dönüşebilir
olmasıdır.
PET kalınlığına bağlı olarak yarı-rijit (yarı-katı) ve rijit
(katı) olabilir. PET çok hafif, kırılmaz, sağlıklı ve
ekonomiktir. İyi bir gaz ve nem bariyeri olarak kullanılmaktadır.
Serttir ve darbelere karşı dayanıklıdır. Doğal olarak şeffaf
ve renksiztir. İnce film olarak üretildiğinde, PET çoğunlukla
alüminyum ile kaplanarak yansıtıcı ve opak bir hale gelir. PET
şişeler, çok iyi bir bariyer malzemesi olup, özellikle
meşrubatlar için çok yaygın kullanım alanı vardır. Çeşitli
boyutlarda gazlı içecekler, içme suyu, meyve suyu ve bitkisel yağ
şişeleri, mikro dalga gıda tepsisi örtüsü, fıstık yağı
kavanozu, salata kapları PET plastiğinden yapılmaktadır. Son
yıllarda levha uygulamaları da artmaktadır. Fiber veya cam
parçacık dolgulu olduğunda, kayda değer bir şekilde sert ve daha
uzun ömürlü bir hal alır. PET, 1941 yılında Calico Printer's
Ortaklığı tarafından Manchester'da patentleşmiştir. PET şişe
ise 1973 yılında patentleşmiştir.
Ambalaj
çeşitleri: PVC (PoliVinil Klorür) Ambalajlar
Sert ve esnek olmak üzere iki
tür PVC malzemesi vardır. Bitkisel yağlar ve şampuan şişeleri,
şeffaf sıvı deterjan kapları, çamaşır suyu ve sıvı motor
yağı şişeleri, yapay deriler, pencere temizleme ürünleri,
ketçap şişeleri, taze et kapları, yumuşak oyuncaklar, çatı
malzemeleri, elektriksel yalıtımlar, borular ve pencere çerçevesi
malzemeleri PVC'den yapılmaktadır. Polivinil klorid ilk olarak 19.
yüzyılda iki farklı şekilde, 1835’te Henri Victor Regnault ve
1872'de Eugen Baumann tarafından kaza ve şans eseri keşfedilmiştir.
20. yüzyılın başlarında, Rus kimyacı Ivan Ostromislensky ve
Fritz Klatte Alman kimya firması Griesheim-Elektron ile PVC'yi
ticari ürünlerde denemiş, fakat katı halde işlem görme
zorluklarından dolayı ve polimerin gevrekliği çabaları
sonlandırmıştır. 1926'da, B.F. Goodrich firmasından Waldo Semon
PVC'yi farklı katkı maddeleri ile karıştırarak, plastikleştirme
metodunu geliştirmiştir. Bu çalışma, daha esnek ve daha kolay
işlenebilir malzemeyi ortaya çıkarmış ve ticari alandaki yaygın
kullanım bundan yakın bir zaman sonra başarılmıştır.